Categoriearchief: Boekrecensies

Retourtje Roots, door Maureen Welscher

Journaliste en adoptiemoeder Maureen Welscher schreef een bundel verhalen over rootsreizen. Het boek heeft twee delen. Het eerste deel bestaat uit de verhalen van vijf deskundigen, waaronder de auteur zelf.

Elly van der Wardt is psychodynamisch therapeut en moeder van twee geadopteerde kinderen uit Taiwan. Zij en haar man maakten vijf jaar geleden met hun kinderen  van 9 en 6 jaar een reis naar Taiwan. ”Mijn kinderen kwamen thuis en voelden zich thuis.” Terecht benadrukken deze ouders dat de verbinding met de roots geen eenmalig gebeuren is.

Ruth Willemse is kinder- en jeugdpsycholoog met een eigen praktijk en is zelf geadopteerd uit Zuid-Korea. Ze vertelt vooral over de ervaringen vanuit haar praktijk en ze geeft een heleboel heel praktische en waardevolle adviezen.

Anneke Vinke is kinder- en jeugdpsycholoog met een eigen adoptiepraktijk. Zij benadrukt dat de behoefte om op reis te gaan voor iedereen anders is en dat het geen verplichting voor geadopteerde is om het land van herkomst te bezoeken.

Het tweede en meest omvangrijke deel bestaat uit de verhalen van zestien geadopteerden die allemaal een rootsreis hebben gemaakt. Eerst wordt door de 20-jarige Chinese jongen Qian een boeiend verhaal verteld over zijn aarzelingen een rootsreis te gaan maken en de reden waarom hij dit uiteindelijk toch heeft gedaan. De volgende acht verhalen zijn die van de ouders die op rootsreis gaan om het land van herkomst aan hun geadopteerde kinderen te laten zien en om wel of niet met de bio-ouders kennis te maken. Soms zijn er geen gegevens bekend en ligt de nadruk op de beleving van het land van herkomst. Bij enkele door de auteur gevraagde ouders waren de kinderen bij hun rootsreis nog heel jong. Andere ouders benadrukken dat je niet voor je kind moet bepalen of het een rootsreis moet gaan maken. Zo staat de bundel vol met belangrijke adviezen. Dat kon ook haast niet anders, gezien de kennis en ervaringen van de schrijfsters.

Dit boek beveel ik adoptieouders ten zeerste aan. Allereerst natuurlijk voor diegenen die overwegen om een rootsreis te gaan maken, maar ook voor hen die al een of meer rootsreizen hebben gemaakt. Hulpverleners van adoptiegezinnen en geadopteerden kunnen veel aan alle adviezen hebben. En geadopteerden zullen zich in de verhalen herkennen en ook wat aan al deze ervaringen en adviezen kunnen hebben in hun leven. Het boek is goed geschreven en bijzonder goed leesbaar.

René Hoksbergen

Maureen Welscher (2016). Retourtje Roots. Adoptiekinderen op reis naar hun geboorteland. Nijkerk: Uitgeverij Van Brug, 140 p., € 18.95.

Het verwenste kind door Babet Bruns

‘Het verwenste kind’ is het autobiografische verhaal van op 12 september 1968 geboren Petronella Johannes Maria, roepnaam Ellie. Zij wordt negen maanden na haar geboorte opgenomen in het gezin Bruns, als Babet Maria Christina. Zij hebben dan al Paul van twee en een half geadopteerd. Na Babet komt vier jaar later Charlotte, die een jaar jonger is dan Babet. Met Charlotte zal ze altijd goed contact hebben, met Paul niet erg.

Vanaf haar veertiende jaar trekt Babet zich steeds meer in zichzelf terug. Haar moeder heeft haar dan al verschillende keren heftig afgewezen, in de steek gelaten, juist op momenten dat Babet haar aandacht hard nodig had. Met haar vader heeft ze aanvankelijk veel beter contact. Maar als de strijd tussen Babet en haar moeder werkelijk losbarst, kiest hij voor zijn vrouw.

Door het boek heen bespreekt ze hoofdthema’s waar (adoptie)kinderen mee te maken krijgen. Bijvoorbeeld het begrip identiteit of: wie wil je dat ik ben? Babet heeft een expliciete persoonlijkheid en een sterke eigen wil. Haar moeder accepteert Babet’s identeit, de persoon die ze is, niet volledig.

Op haar zeventiende loopt Babet weg van huis. Toch blijft ze contact zoeken, vooral met haar moeder, bij wie ze zoekt naar liefde en erkenning. Op haar 29e breekt ze definitief met haar adoptie-ouders. Voorafgaand aan die breuk heeft heeft ze suïcidale gedachten en heeft ze vrijwel letterlijk gevochten met haar moeder.

Het zich steeds maar weer afgewezen voelen, gevoelens van eenzaamheid, en de onzekerheid over zichzelf zijn hoofdthema’s in Babet’s ontwikkeling. Aan het eind van het boek blijkt er toch hoop voor Babet. Ze blijkt vriendschapsrelaties aan te kunnen gaan en in het beroepsleven geniet ze als natuurgeneeskundig therapeut steeds meer bekendheid.

Het verwenste kind is een boeiend boek. Het is uitstekend geschreven. De opbouw en structuur maken het boek erg geschikt voor discussies. Dit boek is voor het adoptieveld en zeker voor hulpverleners een aanwinst.

René Hoksbergen

Babet M.Ch. Bruns (2016). Het verwenste kind. Leeuwarden: Elikser Uitgeverij.

194 pagina’s, € 17.50